๒
บทที่ ๒
ทฤษฎีและเอกสารที่เกี่ยวข้อง
กะลามะพร้าว
เปลือกชั้นใน ( endocarp) มีลักษณะแข็งหรือที่เรียกกันว่า
กะลา (shell)
วัสดุเหลือใช้อย่างหนึ่งของมะพร้าวคือ “กะลามะพร้าว” ในอดีตเมื่อเอาเนื้อออกใช้ประโยชน์หมดแล้วก็เป็นเศษวัสดุที่ไม่ค่อยมีราคาค่างวดสักเท่าไรคนสมัยก่อนมักนำไปใช้ทำเชื้อเพลิง
หรือทำเครื่องใช้ในครัวเรือน เช่น กระบวยตักน้ำ ทัพพี ถ้วย ชาม ฯลฯ
ความสำคัญของกะลามะพร้าวในสมัยก่อนมีค่าไม่มากนักและมักจะมีการเปรียบเปรยคนที่ใช้ชีวิตอย่างไร้คุณค่าว่าเหมือนกับกะโหลกกะลาทางภาคใต้ผู้ที่ชอบเถลไถลไม่ประกอบอาชีพอะไรเป็นหลักแหล่งมักจะถูกเรียกขานว่า
“ไอ้พลกไอ้ต้อ” ซึ่งเป็นการบ่งบอกถึงความไร้ค่าเสมอเหมือนดั่งกะลา
ต่อมาภูมิปัญญาไทยจากหลายแหล่งทั่วทุกภาคของประเทศ
ได้คิดประดิษฐ์โดยการนำกะลามะพร้าวมาเป็นวัสดุเพื่อเพิ่มคุณค่าจากกะลาที่ไร้ค่าจึงได้รับการพัฒนามาเป็นผลิตภัณฑ์ที่ได้รับความสนใจจากผู้คนในรูปแบบเครื่องใช้ในครัวเรือนเครื่องตกแต่งบ้าน
อาทิ โคมไฟ ตะเกียงเจ้าพายุ ฯลฯ เครื่องประดับ เครื่องแต่งกายสุภาพสตรี อาทิ
กระเป๋าถือ เข็มขัด เข็มกลัด ปิ่นปักผม สร้อย ฯลฯ ซึ่งผลิตภัณฑ์เหล่านี้เป็นที่นิยมของชาวไทยและชาวต่างชาติในปัจจุบันนับเป็นการสร้างรายได้ให้แก่คนไทยที่มีชีวิตเกี่ยวข้องกับมะพร้าวได้เป็นอย่างดี.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น